قدس آنلاین: بعد از دیدن ۱۰ عکس او در قطع ۱ در ۵/۱ متر در نمایشگاه ویترین، زندگی و چند داستان دیگر، او درباره ایده نمایشگاهش برایم گفت: مکان همه این عکس‌ها مترو لندن است و علت اینکه این مکان را برای عکاسی انتخاب کردم این بود که من به طور مرتب از مترو استفاده می‌کنم و هر روز آدم‌های زیاد و متفاوتی را می‌بینم که هر کدام دنیای خاص خود را دارند و من سعی کردم با عکس‌هایی که از این افراد می‌گیرم روایت‌کننده همزیستی و ارتباط این آدم‌ها با توجه به زمینه نژادی، قومیتی و جنسیتی باشم. برای من عکاسی یکی از بهترین روش‌ها برای درک زندگی انسان‌هاست.

هاشم‌زاده درباره نحوه انتخاب عکس‌ها برای نمایشگاه نیز گفت: من در مدت دو سال حدود ۴۰۰ عکس گرفتم هر چند از شروع برنامه بنا نبود این عکس‌ها در قالب نمایشگاه در معرض دید مخاطب قرار بگیرند، با این حال وقتی تصمیم گرفتم نمایشگاهی از عکس‌هایم برگزار کنم، از بین ۴۰۰ عکس، ۲۰ عکس را انتخاب کردم اما به خاطر ابعاد بزرگ عکس‌ها و متراژ نگارخانه ۱۰ عکس انتخاب شد.

از وی درباره تفاوت عکاسی در ایران و کشوری مثل انگلستان هم پرسیدم و او گفت: به خاطر تفاوت فرهنگی، شما در جایی مثل انگلستان در عکاسی راحت‌تر هستید مثلاً در همین پروژه عکاسی از آدم‌ها در مترو من می‌توانستم از سوژه‌هایم به راحتی عکاسی کنم و کم پیش می‌آمد که فردی دوست نداشته باشد از او عکس بگیرم هرچند من سعی می‌کردم بدون اینکه فرد متوجه شود عکسم را بگیرم تا حس سوژه حسی واقعی باشد. از طرفی شما در ایران تا دلتان بخواهد داستان و سوژه ناب برای عکاسی دارید، از این رو دوست دارم وقتی درسم تمام شد به ایران بیام و به عکاسی از اقوام مختلف و داستان‌های فراوانی که در کشورم هست، بپردازم.

قابل ذکر است برای تماشای عکس‌های کیانا هاشم زاده امروز و فردا در دو نوبت صبح و عصر فرصت دارید به نگارخانه سروش در فلسطین یک بروید.